قسم

به بی خوابی قلم قسم.
به شبهای شعرم قسم.
به بیداری عاشق قسم.
به حاجیان کعبه قسم.
به عصیان قلم قسم.
به خودکه توام قسم.
به آدمهای دنیا قسم.
به سروناز باغ قسم.
به صدای رود قسم.
به صدای آه غریبی قسم.
به مرگ گل قسم.
به وجود تو قسم.
به عشقم قسم.
به نیایش قسم.
به خرابات قسم.
به پروردگارقسم.
به پرستش قسم.
به دلریشی قسم.
به نا مستی قسم.
به نا درویشی قسم.
به نوشته هایم قسم.
به عطرگل یاس قسم.
به وجود رنگ آبی قسم.
به راز دوستت دارم قسم.
دوستت دارم. دوستت دارم

نامه

با اینکه اینجا شلوغ است این نامه را می نویسم

در خنده ها می گدازم و از گریه ها می نویسم

در این حوالی غریبم راهی به جایی ندارم

تنها تو را می شناسم تنها تو رامی نویسم

عطر نگاه تو جاریست در کوچه های خیالم

یاد تو می افتم ای دوست از عشق تا می نویسم

با اینکه در لحظه هایم جای عبور تو خالیست

تکرار نام تو زیباست از ابتدا می نویسم

اینجا برای سرودن دیگر مجا لی نمانده است

چشم انتظار تو هستم این نامه را می نویسم

تو فکر یک سقفم

یک سقف بی روزن
یک سقف پا برجا...محکم تر از آهن
سقفی که تنپوش هراس ما باشه
تو سردی شبها  لباس ما باشه
سقفی اندازه قلب من وتو
واسه لمس تپش دلواپسی
برای شرم لطیف لحظه ها
واسه پیچیدن بوی اطلسی
زیر این سقف با تو از گل...از شب وستاره میگم
از توواز خواستن تو...میگم و دوباره میگم
زندگیمو زیر این سقف
با تو اندازه میگیرم
گم میشم تو معنی تو
معنی تازه میگیرم

سقفمون افسوس وافسوس...
تن ابر اسمونه
یه افق...یه بینهایت
کمترین فاصلمونه

تو فکر یک سقفم...یک سقف رویایی
سقفی برای ما...حتی مقوایی
توفکر یک سقفم...یک سقف بی روزن
سقفی برای عشق...برای تو با من
سقفی اندازه قلب من وتو
واسه لمس تپش دلواپسی
برای شرم لطیف آینه ها
واسه پیچیدن بوی اطلسی
زیر این سقف...اگه باشه
پر میشه از گرمای تو
لختی پنجره هاشو
می پوشونه دستای تو
زیر این سقف
خوبه عطر خودفراموسی بپاشیم
آخر قصه بخوابیم...اول ترانه پاشیم

سقفمون افسوس وافسوس...
تن ابر اسمونه
یه افق...یه بینهایت
کمترین فاصلمونه

تو فکر یک سقفم...